از مجموعه یک شب مهتاب – اثر هنرمند لیلا تحویلیان

توضیحات

بیانیه هنرمند:

از پشت پنجره به هلال ماه در آسمان تاریک نگاه می‌کنم در فکرم که آیا پنجره‌ها روزنه‌ای هستند برای دیدن و نفس کشیدن و یا فاصله‌ای بین ما و آنچه را که می‌خواهیم داشته باشیم.

شاید پنجره‌ها همچون ویترینِ فروشگاه اسباب‌بازی فروشی باشند و ما کودکی باشیم که ملتمسانه خواسته‌‌‌‌اش را از آن طرف شیشه طلب می‌کند.

چهارچوب پنجره را به عقب می‌رانم…

به ماه می‌گویم بیا کمی نزدیکتر آنقدر که بتوانم لکه‌های صورتِ نقره‌ گونه‌ات را از نزدیک ببینم و یالهای هلالت را که همچون سرِ کمانی شکلِ اسبی در حال دویدن است نوازش کنم می‌خواهم سوار بر تو شوم تا در این شب مهتاب سری بزنم به کوچه‌های باغ انگور و آلوچه و از آنجا بروم به پشت بیشه‌ها جایی که پری قصه ما  ترسان و لرزان به نزدیک چشمه می‌آید تا به ماه که نورش در آب افتاده نگاه کند و آن وقت است که من یواشکی از پشت یال پر پیچ و‌ خم تو که در آب چشمه خودنمایی می‌کند به پری چشمکی می‌زنم تا مبادا پاهایش را در آب بگذارد آخ که اگر پایش را در آب چشمه فرو کند من همچون کودکی می‌شوم که مادرش او را از پشت ویترین فروشگاه به عقب می‌کشاند…