تدوین سند راهبردی توسعه استان اصفهان در بخش صنايع دستی و گردشگری
ميتوان آمايش سرزمين را علمي با رويکرد فضايي و منطقهاي به منظور شناخت توانمنديهاي توسعه و با
در نظر گرفتن قابليتهاي مکاني آن دانست. تعامل آمايش سرزمين و توسعه فضايي هدفي چون عدالت
جغرافيايي را دنبال مي نمايد که از طريق ايجاد رفاه اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي فراهم ميآيد. در
اين ميان گردشگري و صنایع دستی از عناصر چند بعدي توسعه فضايي يک منطقه است.
يکي از قابليتهاي فضايي مورد بررسي در آمايش سرزمين، قابليت گردشگري هر منطقه است تا با
شناسايي آن و در چارچوب پايداري، بستري براي توسعه فضايي فراهم آيد. آمايش سرزمين در زمينه
گردشگري در هر منطقه از طريق امکانسنجي توسعه گردشگري صورت ميگيرد تا از اين طريق، قابليتهاي
توسعه گردشگري بازشناخته شود. اين صنعت آميزهاي از فعاليتهاي مختلف است که بهصورت زنجيرهاي
در جهت خدمترساني به گردشگران و جامعه ميزبان انجام ميشود. بنابراين گردشگري شامل تمام پديدهها و
روابط بين گردشگران، عرضهکنندگان و فروشندگان محصولات جهانگردي، دولتها و جوامع ميزبان در
فرآيند جذب و پذيرايي از گردشگران است.
اين پژوهش که چهار فصل طبق شرح خدمات آمايش را دارا مي باشد به شناخت سازمان فضايي، تحليل
سازمان فضايي، شناخت وتحليل عوامل دروني و بيروني و فصل چهارم به جمع بندي و ارايه چشم انداز و
اهداف کلان پرداخته شده است. در فصل اول در ابتدا مهمترين پژوهشهاي مرتبط با گردشگري جمع آوري و خلاصه برداري شده است. سپس به بررسي انواع سازمان هاي تاثيرگذار بر گردشگري مي پردازد. و در پايان به ارايه شاخصها و مقدار آن از امکانات و منابع و جاذبههاي گردشگري و ميزاث فرهنگي پرداخته شده است.
در فصل دوم به تحليل شاخص هاي ارايه شده در فصل اول پرداخته شده است. همچنين در فصل سوم بعد از ارايه مفاهيم پايه برنامهريزي راهبردي به ارايه ماتريس تهديدات، فرصتها، نقاط قوت و ضعف و ماتريس برنامهريزي راهبردي کمّي و ارزيابي عوامل داخلي و خارجي پرداخته شده است و سرانجام در فصل چهارم به ارايه چشم انداز، اهداف کلان، اهداف مياني و راهبردها پرداخته شده است