از شهر خلاق گرفته تا حاکمیت نسلی سیستم سیاستگذاری فرهنگی؟ ( پرونده نامزدی بارسلونا به عنوان شهر ادبیات یونسکو )
نویسندگان: ماریا پاتریسیو مولروا ، واکیم ریوس-اولدمولینز[1]
چکیده: از دهه 1980 ، سیاست های فرهنگی به طور فزاینده ای به عنوان راهی برای ارتقاء شهرها گرایش پیدا کرده است. با این حال ، تحت الگوی شهر خلاق ، این رویکرد معضلات و تضادهای مختلفی را ارائه کرده است. از آن زمان ، تلاش های مختلفی برای مقابله با چنین موضوعاتی همچون حاکمیت فرهنگی متمرکز به نسل فرهنگی از طریق رویکردی منظم تر به سیاست های فرهنگی صورت گرفته است. بارسلونا یک نمونه ای است که این روند را نشان می دهد. نامزدی این شهر به عنوان شهر ادبیات یونسکو در سال 2015 ، تلاشی برای پیشرفت بین المللی ، توسعه صنایع فرهنگی محلی ، تعامل فرهنگی شهروندان را نشان می دهد. علاوه بر این ، این پروژه به عنوان تلاشی برای سرمایه گذاری در میراث ادبی محلی است و تصویر ادبیات محلی را به عنوان نشانه ای از هویت ظاهر می کند. سرانجام ، ما برخی از محدودیت ها و تضادهای ناشی از رویکرد اتخاذ شده توسط بارسلونا را نشان می دهیم.
[1] Maria Patricio Muleroa, Joaquim Rius-Ulldemolins