تعیین و ارائه راهکارهای مناسب تأمین مالی و مشارکت در احیاء بناهای تاریخی (نمونه موردی: کاروانسرای تخت فولاد اصفهان)

چکیده:

بناهای تاریخی بخشی از میراث فرهنگی
به حساب می آیند که دارای ارزش های مختلفی از جمله ارزش های فرهنگی، اجتماعی،
اقتصادی می باشند. حفاظت از آنها وظیفه ای همگانی است که معمولاً دولت ها منابع
مالی لازم جهت حفاظت از بناهای تاریخی را باید فراهم کنند. از طرفی، منابع مالی
دولت برای حفاظت و احیاء تمامی بناهای تاریخی همواره با کسری مواجه است. بنابراین
کاربرد روش های تأمین مالی و مشارکت مناسب در حوزه احیاء بناهای تاریخی می تواند
مشکل کسری بودجه دولتی را بر طرف کند. از این رو در تحقیق حاضر تلاش بر این است که
روش های تأمین مالی و مشارکت قابل کاربرد در حوزه احیاء بناهای تاریخی و کاروانسرای
تخت فولاد اصفهان را تعیین و سپس روش های مناسب و قابل کاربرد جهت احیاء کاروانسرا
را رتبه بندی کرد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی-
تحلیلی می باشد. به منظور جمع آوری اطلاعات نیز از پرسشنامۀ AHP استفاده شده است. روش
های تأمین مالی و مشارکت مناسب جهت احیاء کاروانسرای تخت فولاد عبارتند از: صندوق تخصصی (صندوق وقف)، درآمد پروژه، منابع سرمایه گذار،
مشارکت عمومی- خصوصی، وام (خرید دین، جعاله)، اجاره ای (لیزینگ عملیاتی). 7
پرسشنامه تنظیم گردیده که شامل جداول مقایسه ای به صورت دو به دو می باشد که باید
ارجحیت هر یک نسبت به دیگری و همچنین ارجحیت معیارها نسبت به یکدیگر مشخص گردد.
حجم منبع (سقف تأمین مالی مناسب)، هزینه تأمین مالی کمتر و زمان کوتاه تر دستیابی
به منابع مالی، معیارهای تعیین شده جهت رتبه بندی 
هستند که از طریق مصاحبه میدانی به دست آمده اند. برای تحلیل داده های
پرسشنامه از نرم افزارExpert Choice
استفاده شده است. در انتها نیز نتیجه تحلیل های انجام شده بر اساس معیارهای مطرح
شده حاکی از آن است که روش صندوق تخصصی (صندوق وقف) مهم ترین روش جهت احیاء
کاروانسرا و معیار حجم منابع (سقف تأمین مالی مناسب)
مهم ترین معیار می باشد.