خیر خواهی عقلایی و سرمایه ی فرهنگی

نویسنده: کارلوس آ یولیباری[1]

چکیده: این مقاله تئوری خیرخواهی عقلایی در شکل گیری «سرمایه ی فرهنگی» و رجحان زیبایی شناختی را بسط می دهد. این مقاله اظهار دارد که تغییرات در فرصت های بازار سرمایه، انگیزه های سرمایه گذاری برای ارائه خدمات خصوصی و عمومی را فراهم می کند. این مقاله در مدل خود رگرسیون برداری (VAR) سرمایه گذاری در هنر و علوم انسانی ایالات متحده برای دوره ی۱۹۶۶ تا ۱۹۹۷ مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که خیر خواهی شخصی هم در واکنش به بازدهی واقعی کاهنده بر روی دارایی های سرمایه ای بازار و هم در واکنش به شکاف در بودجه عمومی افزایش یافته است. از سوی دیگر، سرمایه گذاری عمومی برای کمک های مالی توسط هیچ یک از متغییر های این مدل توضیح داده نشده ،حتی سابقه ی گذشته ی آن.

[1] CARLOS A. ULIBARRI

لینک دریافت فایل مقاله