شناسایی پتانسیل های اصفهان به عنوان یک مقصد گردشگری خلاق با تأکید بر صنایع دستی

چکیده: در جستجو برای یافتن کارکرد و مسیر مطلوب توسعه یک شهر باید به شخصیت، محدودیتها و پتانسیلهای ذاتی آن رجوع نمود. پژوهش حاضر با بررسی پتانسیلها و محدودیتهای شهر اصفهان آغاز میشود تا از این رهگذر، بتوان به شناختی کلی از ابعاد شخصیت شهر اصفهان دست یافت، در گام بعدی و بر مبنای این شناخت، به بازنگری مسیر مطلوب توسعه شهر اصفهان پرداخته میشود و فرهنگ به عنوان محور توسعه آتی اصفهان پیشنهاد میگردد. در ادامه، با تأکید بر لزوم توجه توامان به هر دو رکن یک شهر خلاق فرهنگی یعنی تولید و مصرف فرهنگ، به مزیتهای نسبی شهر در حوزه تولید فرهنگ(تولید صنایع دستی) و مصرف فرهنگ(گردشگری فرهنگی) اشاره میگردد و در نهایت در جستجوی راهی برای پیوند این دو حوزه، مبدل شدن اصفهان به یک مقصد گردشگری خلاق با تأکید بر صنایع دستی به عنوان راهکاری برای حرکت شهر در مسیر دستیابی به توسعه پایدار معرفی میشود. در تدوین مدل مفهومی، پژوهش حاضر از مطالعات اسنادی گسترده بهره گرفته است، آزمون و تأیید مدل مفهومی پژوهش به واسطه توزیع پرسشنامه میان متخصصین و تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصله از طریق روش تحلیل محتوای کیفی، روشهای کمی و روش تحلیل عاملی تأییدی صورت گرفته است. ماحصل پژوهش حاضر، ارائه یک مدل مفهومی برای حرکت شهر اصفهان در مسیر دستیابی به توسعه پایدار با محوریت فرهنگ است که مورد تأیید متخصصین قرار گرفت. مبدل شدن اصفهان به یک مقصد گردشگری خلاق با تأکید بر صنایع دستی، علاوه بر ارتقای کیفیت زندگی ساکنان شهر، رونق توأمان بازارگردشگری وصنایع‌دستی شهر اصفهان را در پی خواهد داشت و زمینه ساز حرکت شهر به سمت و سویی خواهد شد که با شخصیت، پتانسیلها و محدودیت های آن هم خوانی دارد.

منبع: پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران